zaterdag 28 september 2013

De laatste loodjes voor Jewel

Lewel loopt op alle dag. Maandag of dinsdag wordt haar nestje verwacht. Als ze bij me op schoot ligt, voel ik haar kittens bewegen.




Bijna één week oud.

De kittens van Lexie doen het uitstekend. Dat komt ook vooral door de goede zorgen van mama Lexie. In het begin was ze onzeker en wilde ze mij er graag bijhouden maar inmiddels loopt ze me niet meer achterna en gaat ze uit zichzelf naar haar mandje terug. Instinctief weet ze nu ook dat ze niet doorlopend in de kraammand hoeft te zijn want in de natuur moet de moederpoes ook op pad. Op jacht en dat neemt wel even meer tijd in beslag dan hier even dat maaltje Carnibest of lamshart.
Aan moeders eetlust is niets aan te merken, gelukkig maar, want ze produceert heel veel melk. Soms worden moederpoezen misselijk met alle nare gevolgen voor haar eetlust en dus haar conditie en uiteindelijk de kittens. Ik ben ervan overtuigd dat de oorzaak daarvoor kan weggenomen door de moederpoes vrij kort na de bevalling (binnen 48 uur) te ontwormen. Ooit heb ik ergens gelezen dat door de hormonen van de bevalling cystes met wormenlarven geactiveerd worden en de ontworming kan voorkomen dat die larven zich kunnen ontwikkelen tot volwassen wormen die met hun eitjes via de moedermelk de kittens besmetten. Met de meest zorgvuldige ontwormingen en met de beste middelen (Banminth en Milbemax) kunnen besmettingen niet voorkomen worden en daarom worden de kittens ook iedere twee weken na hun vierde levensweek ontwormd.
De vuistregel voor de groei van kittens is ongeveer de verdubbeling van het geboortegewicht per week en daar gaan de twee eerst geboren kittens nu al overheen. De twee laatst geborenen moesten dat maar niet doen. Dan groeien ze te hard. Meer foto's etc. zet ik in hun nesttopic.

Het eerste kitten, draagt een rood bandje, woog bij de geboorte 101 gram, ze weegt nu 204;
het Somalipoesje had het laagste geboortegewicht, 98 gram, maar weegt nu 195; het derde poesje, met het meest zilveren gezichtje en dat me zo aan Sigismund van vroeger doet denken startte met 115 = is echt flink voor een poes woog vanmorgen even zwaar als haar broer die het hoogste geboortegewicht van allemaal had, 153 en nu 2009.

M'n foto's zijn niet echt indrukwekkend, sommige slaan wat gelig uit omdat het licht niet optimaal was, maar ze zijn even goed een leuke herinnering.










Er ontgaat Lexie niets.


Het eerste en het vierde kitten lijken heel veel op elkaar; daarom draagt de eerste een rood bandje.

De eerstgeborene

Het Somalipoesje.

Het poesje met het meest zilveren gezichtje.

En lest best, hun stoere broer.

De gelukkige mama.

maandag 23 september 2013

Ze zijn geboren!

Gisteren, zondag 22 september, precies op de dag dat zij was uitgerekend, is Lexie bevallen van haar vier kittens van BenBen. Zo'n leuk nestje! Drie Abessijn-variantjes en één zwartzilveren Somalipoesje. Het is een meidengebeuren, kan dus straks extra levendig in de huiskamer worden ;-), maar als vierde werd er nog er knoeperd van een kater geboren. Die heet nu dus al DikkieDik.
Alleen zijn de kittens het onderling niet eens wie van welke tepel drinkt. Daardoor gaat er veel energie verloren die ik maar ben gaan aanvullen met af en toe een slokje kittenmelk uit een flesje. Mede daardoor en alle zorg van Lexie is de groei toch voldoende.
Eerder liep Lexie mij doorlopend achterna en was ik gedwongen om de hele tijd naast de kraammand te blijven zitten. Ik ben flink verkouden geworden dus die rust kan ik wel gebruiken. Om een uur of tien vanavond vond ik dat ik moest ingrijpen en ik ging naar beneden om een flesje melk te maken maar dat staat nu af te koelen want Lexie stond me niet achter de deur op te wachten maar lag lekker bij haar kittens. Ook zijn de kittens niet aan het knokken. Een paar liggen te slapen en de anderen kunnen in vrede drinken. Straks maar even weer de resultaten op de weegschaal checken.
Ze waren al behoorlijk flink bij de bevalling, de kater was de grootste met 121 gram, dus ze hadden wel wat reserve. In tegenstelling tot mensenbaby's horen kattenkinderen niet na de bevalling af te vallen dus toen het langhaarpoesje dat wel deed, moest er een oorzaak zijn: tepeloorlog dus.
Hun gewichten:
Poesje één met het rode bandje: 101 en nu 122;
poesje twee, het Somalietje: 98 nu 113;
poesje drie, ik heb de neiging om haar Sneeuwwitje te noemen omdat ze me zo aan onze eerste dekkater ooit Sigismund doet denken. Hij stond ook bekend om zijn eetlust: 115, nu 133.
En lest best, DikkieDik 121 gram en nu ook 133.
Straks komen de foto's en de filmpjes.
 Na de geboorte van het eerste kitten: http://www.youtube.com/watch?v=_MhOesCCAZ4&feature=youtu.be

Eerste kitten



Oma Shabanou stond Lexie bij.

Wel zo gezellig zo saampjes.



Bijschrift toevoegen



Foto's van vandaag, de tweede dag. Ik heb het bandje van het tweede kitten afgedaan omdat ze erg makkelijk te herkennen is. Even verderop een detailfoto van het vachtverschil. Het is niet alleen de structuur, ook de kleur ontwikkelt zich anders bij Abessijnen dan bij Somali's. Halflanghaartjes komen veel later op kleur.




Zo groot is het verschil in kittenvacht tussen een Abessijntje en een Somalietje.








Vandaag 1e

Tweede dag 2e


maandag 16 september 2013

Met de hartelijke groeten van BenBen aan Lexie






Deze foto is net gemaakt en doorgestuurd als groet naar zijn liefje Lexie! Zo schattig. BenBen en Lexie waren ook een lief stelletje.
BenBen draagt een broekje om huiselijk verkeer te kunnen hebben. Veel dekkaters hebben de neiging om in huis te sproeien en die stank is niet te doen. Lang leve de broekjes dus. Toen ik als beginnend fokster ontdekte dat niet alle dekkaters, meer niet dan wel ontdekte ik tot mijn schrik, huiselijk verkeer hadden zoals Tire-au-Flanc waar we ooit onze Shirezah (Chatkantarra Nefertete) voor haar eerste nestje brachten, liep ik tegen een dilemma aan: katten op de wereld zetten, er goede tehuizen voor zoeken waardoor mens en dier zo gelukkig mogelijk kunnen zijn maar ondertussen zit de vader in eenzaamheid zijn leven uit achter gesloten deuren, of erger nog, in een kooi in schuur, kelder of zolder. Als oplossing zijn we zelf dekkaters gaan houden én zijn we actief geweest binnen een commissie van Felikat om voorlichting te geven over alle mogelijkheden die er zijn om dekkaters een goed leven te kunnen geven. Het was al heel wat om de katers uit de kooien te krijgen en katers die geen huiselijk verkeer krijgen, moeten een leefruimte hebben die aan minimumnormen voldoet. Stahoogte voor de mens, daglicht, gezelschap. Maar voor ons is dit niet genoeg. Het is nl. niet verplicht om ze naar buiten te kunnen laten gaan (buitenrennetje) én er is een fikse kans dat ze na hun carrière als dekkater nooit meer kunnen wennen aan het normale huisdierenleven wat toch juist het doel is van de hele raskattenfokkerij. Daarom nemen wij dus geen dekkingen af van katers die niet volgens onze normen mogen leven.
Over BenBen en Boris en hun beste kansen voor een goede toekomst als castraatje hoeven we ons geen zorgen te maken. Zij hebben allebei voldoende huiselijk verkeer en omdat het baasje van BenBen geen tuin heeft, maakt zij zo goed als dagelijks met hem een ommetje door de stad. Dan wel zonder zijn broekje ;-) maar ook zonder blijft zo'n wandelende kat op straat opvallend om te zien. Zo'n mooie stoere zilveren kater aan een tuigje in Amsterdam.

Hun buikjes

In de laatste week van augustus waren we een weekje met onze honden en Sijntje, vanwege haar kwetsbare gezondheid, op vakantie. Best eng om Lexie en Jewel achter te moeten laten. Tijdens de zwangerschap zijn poezen altijd extra aanhankelijk en hechten ze aan de vaste gewoontes. Gelukkig hebben we een goede kattenoppas maar bij Lexie was wel te merken dat zij ons miste. Dieren kijken niet terug en binnen een paar minuten na onze thuiskomst was alles weer normaal.
En eten dat de meiden kunnen! Het is niet aan te slepen. Ze krijgen ook extra maaltijdjes om hun conditie optimaal te houden.
Het is hoog tijd om de kraammandjes klaar te zetten. Omdat ik maar één echte kraammand heb, de oude is echt versleten, heb ik zaterdag nieuwe verhuisdozen gekocht. Fruitdozen hebben de beste afmetingen maar met al dat gif waar het fruit en ook de dozen mee worden behandeld, zijn deze dozen niet veilig in het gebruik. Je kan er wel allemaal lakens overheen doen maar toch.

Lexie en Jewel, afgelopen voorjaar al in het oude kraamkistje in de tuin. Oefenen? ;-)


Spectaculaire foto's vallen er eigenlijk niet van zwangere poezen te maken. Over het algemeen maken ze veel meer slaapuren. Maar tot mijn schrik hield Jewel zich niet echt aan deze regel.

Deze foto is van de voorlaatste keer dat ze dit deed. Ik ben blij dat ze er nu geen interesse meer in heeft. Veel te gevaarlijk;




Ik hoef nooit lang te zoeken naar Dzjoewie. Ze woont bijna in de mandjes. Deze is een van de favoriete.

Het uitbroeden. Dat kan ook in een heel oud Ikeatentje.
Bijschrift toevoegen

Deze mand is niet zo hoog; dan zie je meer kat op de foto.
De meiden op het oude kattenbankje. Jammer dat het snoer van de sfeerlantarentjes net nog los hing.

Het oude kattenbankje kon wel een fris dekje gebruiken. Zo toepasselijk dit laken. De katjes zijn volgens mij Abessijn-variantjes.



Het baasje was de schuur aan het opruimen dus de tuin lag vol met troep. En dat vinden katten juist gezellig. 






Het buitenleven is minder behaaglijk. Lexie lekker bij de radiator.

Net als haar vader Jack ligt ze graag languit in het looppad. Doodeng, je zou haar toch even over het hoofd zien.

Dit zie ik liever.

Zo lijkt haar buik nog groter dan in werkelijkheid.

Met nog eentje van Dzjoewie die zich misschien afvraagt waarom ik zo vaak met die fotocamera in de weer ben.