maandag 15 september 2014

Ze zijn bijna jarig!

Ik ben toch wel zo blij dat de kittens van deze twee nestjes hormonaal zo lekker, en gezond!, in elkaar zitten. Veel poezen worden veel te jong krols en omdat het eerste nest echt niet te snel mag komen, moet zo'n poesje dan noodgedwongen aan de pil. Steeds krols laten worden, lijkt natuurlijk maar dat is het juist niet. Dit is zelfs nog riskanter voor de gezondheid van de poes dan de pil en het supermiddel Suprelorin moet je echt niet gebruiken bij een poes voor het eerste nestje. Daarom is het des te fijner dat Donna zich heel normaal en gezond ontwikkelt. Zij is nu op een week na 12 maanden oud en nog nooit krols geweest. Bij onze zilvertjes kwam het wel voor dat poezen vrij jong krols werden, dus jonger dan met tien maanden maar bij de wildkleurfamilie is laat en niet frequent krols worden wel gangbaar. En dat willen we graag! Het leuke van Donna is dat zij echt een mix van beide families is en als zilvertje toch bepaalde gewenste eigenschappen van de niet-zilveren familie heeft meegekregen. Onze wildkleurtjes zijn bijv. niet onder de indruk van de stofzuiger, in tegendeel, ik kan ze meestofzuigen maar de meeste zilvertjes vinden al dat lawaai maar niets. Een ideale hormonale huishouding is de tweede eigenschap waar ik erg blij mee ben.


Ze is een tikje te zwaar; we noemen met maar jeugdvet ;-) Ze rent en vliegt genoeg met haar moeder Lexie en opa Jack door huis en tuin maar haar eetlust is over het algemeen ook zeer uitstekend. Zo uitstekend dat ze opgewonden raakt van het vooruitzicht dat het eten eraan komt en dan klierig naar de anderen doet. Vooral de drie wildkleur dames kunnen dit niet waarderen. Haar zusje Pip bleek ook een eetlustprobleem te hebben. Ze maakte veel toestanden, gemauw etc. ook na haar eten wanneer haar mensen in de keuken bezig waren. Daar bleek de oplossing om haar grotere porties te gaan geven. Best lastig want te dik zijn is allesbehalve gezond. De dierenarts vond dat Pip en Qizmo een ideaal gewicht hadden en zoiets wil je niet verliezen. Donna is wel iets te dik. Ik noem haar dan ook af en toen 'DikbilMali'. Zij zit er niet mee ;-)
Ik ben heel benieuwd naar haar gedrag wanneer zij krols wordt. De ene poes is dit op een schattige manier, de andere maakt oorverdovend lawaai, ze kunnen zelfs gaan sproeien in huis en weer een ander wordt chagrijnig. De tijd zal het leren. Eerdaags komt ons nieuwe huisgenootje, het sorrel katertje Bashiir bij ons wonen. Ik hoop zo dat zij een leuk stelletje gaan worden.



De gewenste vader voor haar eerste nestje is Morrison, een zoon van Jewel en Boris.

Morrison samen met zijn vriendje Buddha, zoon van Gidget en Jack, dus een broer van Donna's moeder Lexie.

                                                                               Zo lief!

dinsdag 3 juni 2014

Ze worden al volwassen.

Vorige week is Kwibus naar de dierenarts geweest. Even een flinke knul zijn en het was al weer klaar. Hij werd diezelfde avond liefdevol verzorgd en getroost door zijn halfbroer Toto. Op deze foto poseert hij weer helemaal hersteld naast zijn maatjes Toto en de ook bij ons geboren Kimo. Op het kleedje ligt de koningin van het gezelschap, Snoopy.


Ondertussen is hij wel de 'king of the remote control' geworden ;-)


Zouden ze van elkaar weten dat ze halfbroertjes zijn?

Liehief!



Zijn broer Qizmo was al wat eerder voor zijn castratie aan de beurt geweest. Dit zijn wat oudere foto's van Qizmo en zijn vriendinnetje Pip.



In de afgezette tuin. Nu hij een castraatje is zal hij ook de bekende castratenvacht ontwikkelen. Ik ben heel benieuwd. Hun moeder Jewel zit nu ook zo mooi in haar vacht (door de suprelorin, ook een soort castratie).



Hun broer Morrison, degene van wie ik al kitten had gezegd dat hij technisch het beste was, heeft dit laatst op een show waar gemaakt al werd hij uiteindelijk wel door zijn bloedeigen moeder verslagen.



Natuurlijk hebben wij hem uitgebreid bestudeerd én goedgekeurd ;-) We zijn laaiend enthousiast en we zouden het geweldig vinden wanneer hij een nestje bij Donna zou maken. Hij heeft zo te zien minder rufuspolygenen dan zijn moeder Jewel. Die heeft ook wel een hele diepwarme wildkleur en die aanleg moet je juist niet hebben wanneer je zilvertjes wilt fokken. Naast deze zachtere wildkleur brent hij ook een mooi elegant type en een flinke dosis nieuw bloed mee voor de zilvertjes. Extra leuk is dat Donna's moeder ooit bij Morrisons mensen is geboren. Blijft dus in de familie.




Natuurlijk is er ook nieuws over de kittens van Lieve Lexie:
Peter Pan is onlangs ook gecastreerd en maakt zijn mensen en poezenvriendinnetje nog steeds erg gelukkig. Helaas zijn deze foto's van februari. Door computerproblemen van zijn mensen is het nog niet gelukt om de nieuwere foto's door te sturen.



Pip zagen we hier al langskomen als vriendinnetje van Qizmo.




We grossieren in foto's van Donna. Het is zo ontroerend om te zien hoe lief de zilvertjes hier met elkaar omgaan. Lieve Lexie en Dikke Donna (ze heeft een hele goede eetlust) zijn onafscheidelijk en verstaan elkaar uitstekend met het racen door huis heen. Papa/opa Jack sluit zich er ook vaak bij aan, evenals opa/overgrootvader Maverick. ij Maverick lijkt dit een goed effect op zijn lijn te hebben; bij Jack dus niet. Die is echt te zwaar.

Donna met haar moeder Lexie.




Donna op de show in Heemstede op 18 mei. Ze gedroeg zich keurig en kreeg een mooi keurrapport.

Lekker klef bij mama Lexie in het tentje in hun keurkooi.

Ik was onlangs bezig om te kijken of ik iets als zonwering kan maken op het dakterras. Vooral wanneer het echt warm wordt, is wat extra schaduw erg welkom. Daarbij scheelt dit vast in de hitte die via het dak van de keuken in huis komt. Ik had verwacht dat Jewel, onze grootste onderzoekster, wel óp de lap i.p.v. eronder zou bivakkeren. Vanwege het conflict tussen Jewel en Nieckje en Orchid, was Jewel beneden toen ik dit aan het uitproberen was en voordat het echt hing, lag Orchid er al op. Dolle pret.

Ik heb twee filmpjes van de ultieme kattenhangmand:

Dakterras I Orchid zit er al hoog en droog maar Donna moet nog uitzoeken hoe ze erop kan komen.

Dakterras II Het filmpje met Nieckje in de hoofdrol.



zondag 30 maart 2014

Peter Pan/Petsman en zijn vriendinnetje Diva in Bochum en Polgara/Polleke in Amstelveen

Afstand doen van je kittens is best moeilijk en helemaal wanneer ze zo ver weg wonen. Ik zeg als grapje wel dat ik graag op postcode selecteer maar in het geval van Michael en Aneta wisten zij ons te overtuigen dat Peter Pan bij hun in het verre Bochum in Duitsland gelukkig zou worden.

En kijk eens!

Petsman en zijn vriendinnetje Diva zijn erg gelukkig saampjes.


Als een ware Abessijn weet hij de warmere plekjes in huis wel te vinden.

Zo grappig, deze pose. Op diezelfde datum hebben wij een soortgelijke foto van zijn zusje Donna gemaakt.

Vorige week zijn we even langs geweest bij Polgara, Polly of Polleke zoals ze nu wordt genoemd. Ze woont heel dicht bij en we hebben toch nog wat kattennet over van ons dakterras. Met een deel ervan kan het terras bij Polly's mensen worden afgezet zoals zij ook van het buitenleven kan genieten.
Polleke heeft niet de aanleg om zo knap te poseren als haar zusje Donna maar we hebben kiekjes!






Onwillig fotomodel in de bocht ;-)

Donna aan de beurt

Vorige week werden de kittens van Lexie en BenBen al weer zes maanden oud. Donnaatje is zo'n charmant en lief poesje en ook al zo mooi van formaat en type. Bij haar eerste uitstapje, in januari naar mijn schoonmoeder, was ze best wel onder de indruk maar bij haar tweede, de show in Fijnaart, ging het boven verwachting goed. Tijdens de veterinaire inkeuring zag ik dat ze natte voetjes van de stress (autorit en vreemde omgeving) had maar eenmaal geïnstalleerd in de showkooi samen met de mentaal heel stabiele Jewel ging het als vanzelf. Speciaal om haar de kans te geven om zich te kunnen terugtrekken, hadden we een kraakzak voor haar gekocht. Daar is ze heel even in geweest en inderdaad de wetenschap dat ze 'een honk' achter zich had, werkte en ze lag vaak mooi te wezen in de rand van die zak.


Even terug in de tijd. Het buitenleven in cattery Silfescian.


In het kleine rennetje op het balkon.
Wij genieten mee van haar genieten van het buitenleven




Maverick is was haar aan het onderrichten over wat je zoal in de buitenrennen kan doen maar zo hoog op die smalle richeltjes hoeft van mij niet. Valpartijen bij katten lopen vaak goed af maar je moet de duvel niet verzoeken. Uiteindelijk heb ik Donna's stoere overgrootvader maar uit zijn benarde positie gered en hopelijk leidt dit voorbeeld niet tot navolging. Je zou niet thuis zijn! Onze katten mogen namelijk dag en nacht van het buitenleven genieten. Alle deuren horen open! Wanneer er reden is om ze te sluiten, lossen de kattenluikjes de kattenvrijheidsprobleempjes op.

Jewel leert haar ook de kleine kneepjes van het kattenvak.

Met mama Lexie. 
Ik heb vaker innige relaties gezien tussen moederpoezen en hun dochters maar deze is toch wel heel erg speciaal. Nu zien we niet alleen de innige liefdevolle kant van hun relatie maar ook het speelse genieten. Ze begrijpen elkaar volkomen en stoeien en rennen behoorlijk stevig. De grootvaders Jack en Maverick willen ook wel eens meedoen; het rennen vinden de dames oké maar die lijf aan lijf-gevechten die vooral Jack graag doet, eindigen meestal in kreunen. Maverick is iets zachtaardiger. Dat heeft hij zich vast in de loop van de jaren aangewend want vroeger kon hij er ook wat van. Op You Tube staat dit filmpje van hem en zijn zoon Wulfric.






Na hard leren en spelen is het goed rusten.



Jewel en Donna, de avond voor de grote dag - Donna's eerste show.


Ze deed het zo goed dat ik ook van de gelegenheid gebruik maakte om een fotoserie van haar door Marjan Draat te laten maken. Ik vind het zo leuk dat Marjan met dingen een meer natuurlijke situatie probeert te creëren. Voor Donna maakte het weinig uit. Onder echt leuk verstaat een kat heel wat anders :-)







Maar deze foto's hebben we maar van haar!
En ook nog eens een mooi keurrapport en twee!! bekers. Eentje voor de prijs van Beste-in-Variëteit overige variëteiten en eentje voor de Best-in-Show.





Deze twee foto's van deze show doen me zo aan die ene keer herinneren dat mijn moeder ook op een show was. Samen met Tamara. Onze eerste zilveren dame die helaas niet optimaal gelukkig was in onze kattengroep maar het niet beter had kunnen krijgen bij mijn moeder.


Hier kreeg Tamara een prijs voor de oudst aanwezige kat (onze stammoeder van al onze zilvertjes is 17 jaar oud geworden).


Nog zo'n dierbare herinnering; moeder en dochter in de Rai aan het promoten van de raskat en de Zilverabessijn in het bijzonder. Tamara is geboren in 1983 en op deze foto is ze ongeveer vijf jaar oud dus deze foto is zo'n 25 jaar oud.


Donna gedroeg zich boven verwachting goed maar op dat tafeltje vond ze maar eng. Dat kan je aan haar oren en staart zien. Maar eenmaal weer in mijn armen, op schoot of in de showkooi samen met Jewel had ze haar draai weer.



Omdat deze show een rasspecial was, hoefden de genomineerde katten niet te concurreren met de katten van de andere rassen. Op deze foto staan de acht Somali's die de BIS behaalden. Ik heb Jewel in mijn handen en naast mij staat de eigenaar van papa BenBen, Ageya, die Donna vasthoudt. Een paar extra handen kon ik goed gebruiken want omdat ze zo goed gewaardeerd werden, moesten ze aan paar keer extra naar de keurmeesters komen. Het was ook heel fijn om te zien dat Donna zich ook prima op haar gemak voelde bij een ander op schoot.


We hadden het bijzonder gezellig. Ad van Kesteren was de chauffeur voor Ageya en maakte zich dubbel verdienstelijk door allemaal leuke foto's te maken.

Maar we hielden er nog meer aan over:


Een stukje, uhum stuk want het was over twee pagina's, in het Algemeen Dagblad. Jewel was in de hoofdrol, behaalde trouwens ook nog de prijs voor Best-in-Show! De fotograaf Alexander Schippers en de journalist Leo van Marrewijk hebben er een leuk stukje van gemaakt. Erg leuk dat Ruud van Jewels oudere zus had bedacht ons te vragen voor een bijdrage voor de bijlage van het AD over wat mensen in de weekenden doen. Het was traditie om bij een publicatie over ons een extra exemplaar aan mijn moeder te geven. Het is heel pijnlijk te weten dat dit niet meer kan omdat zij vorige jaar is overleden. En wat ook pijnlijk is maar van een hele andere orde, is dat het na bijna een half jaar proberen Jewel weer in onze kattengroep te krijgen (conflict met Nieckje en Orchid, ontstaan na een extreem harde knal doordat mensen een grote rol oud mastiek van een dak af plat op de straat gooiden) we hebben moeten besluiten daar mee te stoppen. Vooral Orchid en Nieckje leden onder deze situatie, de wetenschap dat er ergens in huis een kat was die ze wilde aanvallen.






Omdat Jewel vanwege de toestand met Orchid en Nieckje vooral 's avonds bij me op schoot lag - dan was ze onder controle en hoefde er geen kat achter een deur te zitten - moest Donna haar heil wel ergens anders halen ;-) Bij Huibert.

Met opa Jack
                                                                     

Baasje helpen met klussen


Als afsluiting voor deze keer een foto van Donna bij mijn zusje Afke. Een mooie herinnering aan een fijne middag samen.