De buikpijnweken

Niet die van de kittens, al hebben ze dat vast wel even gehad toen ze zo misselijk van Lexies bedorven melk waren, maar van mij. Het is voor het goede doel, een lang en gelukkig kattenleven bij lieve mensen, maar het is voor ons altijd afwachten of alles wel zo goed gaat als we zouden willen. Vooral wanneer een dier ver weg gaat, is de stress hierover voor ons zwaarder. Waar de eerste uitgevlogenen met andere katten te maken kregen die al gewend waren om met andere katten om te gaan, moest Peter Pan gaan kennismaken met een poesje dat al een aantal maanden als enig huisdier had geleefd. De praktijk heeft geleerd dat poezen de omgang met andere katten sneller verleren dan katers maar deze poes zat nog wel binnen de normen die wij daarvoor aanhouden. Niet langer dan een half jaar als enige kat is echt wel onze grens.

Maar kijk eens, zo goed gaat het nu met Peter Pan en zijn negen maanden oude, onlangs gecastreerde vriendinnetje!

Polgara hebben we als laatste weggebracht. Helaas zat het kaartje niet in mijn camera dus ik kon geen foto's van haar maken. Alsof ik nog niet genoeg buikpijn over het welzijn van Peter Pan had, maakte zij het extreem spannend door zich de volgende dag te verstoppen. En goed ook. Gelukkig wel met een volle buik want ze had eerst ontbeten en wat gespeeld en daarna haar mensen tot wanhoop gedreven door onvindbaar te zijn. Ik ken dat, paniek omdat je kat kwijt is, eigenlijk zeker weten dat zij niet buiten kan zijn maar die gedachten gaan toch door je hoofd. Of de wasmachine. Zeker weten dat niet een kitten kans kan hebben gehad om tijdens het vullen erin te kruipen maar toch wanneer je er eentje niet snel kunt vinden met trillende handen de machine openmaken. Ik stond al klaar met moeder Lexie in een transportmandje om te gaan helpen zoeken toen het verlossende telefoontje kwam. Al die uren zat zij in een bank boven. Onderin zat een gaatje waardoor zij erin kon kruipen en mogelijk is zij in een zeer diepe slaap gevallen of uitgeput van paniek geraakt toen zij er niet meer uit dacht te kunnen komen of wat dan ook. Bij een tweede check van die bank voelde haar vrouwtje een bobbel, die niet bewoog, en met angst en beven hebben zij de stof aan de onderkant weggeknipt om Polly te kunnen pakken. En toen deed ze ook nog alsof er niets aan de hand was. Haar eetlust, spelen en knuffelen is prima maar ze kon gezelliger doen. Ze is liever boven dan beneden en dat voor een kitten dat in een huiskamer is opgegroeid.

Een van de laatste foto's hier van Polgara en Peter Pan. Zo zijn ze amper van elkaar te onderscheiden en zo is zij overduidelijk een elegant poesje en hij een stoere kater.

Donna, Onzes dus, heeft er niets van opgelopen dat ik had toegestaan dat zij weer bij haar moeder mocht drinken en dat doet ze nu nog. Het is zo'n genoegen om te mogen zien hoe gelukkig moeder en kind met elkaar zijn. Donna heeft ook een perfecte eetlust en groeit uitstekend. We hebben haar ingeschreven voor een somalispecial op een show van een OAH-vereniging. Normaal showen we voornamelijk bij onze eigen vereniging Felikat maar dit zijn de dingen waar we een uitzondering voor maken. Jewel gaat ook mee. Nu maar hopen dat zij zich niet ergert aan Donna. Toen Jewels eigen kittens waren uitgevlogen, had zij ineens genoeg van de andere kittens. Heel apart, voor hetzelfde geld had zij zich als moeder over Donna kunnen uitroepen want beide poezen zorgden ook voor elkaars kittens.

De kittens die al eerder verhuisd zijn, maken het allemaal uitstekend. Ze zijn allemaal thuis!
Morrison werd al snel door Lexies broer Buddha geadopteerd en kreeg grondige wasbeurten maar Gidget, de moeder van Lexie en Buddha, heeft hem nu ook geaccepteerd. Dat ze na haar rustperiode op suprelorin weer krols werd, hield ook. One family!

Morrison slaapt de slaap der onschuldigen bij zijn grote broer Buddha.

Schoon, schoner, schoonst.

Hij mag met de klamboe dollen. Toch weinig vliegen nu. Weinig, maar niet geen want ik ben gestoken door een wintermug. Nooit geweten dat die bestonden.

Vooral de katertjes hadden we een certificaat schootliggen moeten meegeven ;-)

Moet kunnen! Kat op je bord bij je feestelijk gedekte tafel ;-)

Qizmo en Pip zijn samen gebleven en amuseren zich prima. Zo knuffelig als Qizmo hier voor ons en alle bezoekers was en hoe voorzichtig Pip er mee was, zo anders doen ze nu. Qizmo valt juist niet op bezoekers terwijl Pip ze om haar pinkje windt.

Pip en Qizmo amuseren zich uitstekend. Speelgoed genoeg!

En ze zijn ook goed in het vinden van ander speelgoed.

Ook voor hun geldt dat het na hard spelen, goed rusten is.

Qwibus is ook thuis. De andere katten daar zijn ook deels familie van hem en Kimo, zoon van Jack en Shabanou, heeft zich als katermoeder opgeworpen. Hij maakt wel zijn naam waar!

Tsja, dat krijg je ervan wanneer een kat Qwibus heet ;-)

Lexie is weer helemaal de oude

Alleen maken wij ons een beetje zorgen of dit nu wel een goed idee is. Wat haar medicatie betreft, is het geen probleem; dat is allemaal klaar. Ook haar melkklieren zijn helemaal rustig. Om te voorkomen dat de kittens die eerdaags gaan verhuizen toch een infectie oplopen, laat ik die zoveel mogelijk optrekken met het andere moederpoesje Jewel en om Lexie tegemoet te komen mag 'Onzes', Donna af en toe wel bij haar aanschuiven. Dat lijkt me de beste oplossing.
Zondag is het de grote dag voor Peter Pan, voor ons even heen en weer naar Duitsland, en woensdag hebben we een kort ritje om Polgara naar haar nieuwe mensen in Amstelveen te brengen. En dan zijn we weer 'onder elkaar' en hopen we dat Donna aansluiting en speelmakkertjes aan de andere katten krijgt.
Waar we ook mee begonnen zijn, is de herintroductie van de lieve, lieve, gezellige knuffel Jewel, in de groep. Met haar moeder Tresca, haar overgrootmoeder Nieckje, het zilveren poesje Shabanou leek het elkaar zien geen probleem te zijn maar Orchid liet duidelijk merken dat zij erg bang was. En Jewel reageert ook op haar. Niet dat er iets gebeurd is, Jewel draagt een tuigje en op schoot en tijdens de groepsmaaltijden zit haar lijntje om mijn pols. Ik ben bang dat de angst van Orchid het allergrootste probleem is. Maar we geven het niet op! Er zijn diverse hulpmiddeltjes zoals iets met feromonen, Bach-therapieën en via de Raskangroep op Facebook zag ik ook iets alleen die website is bijzonder onhandig. Iets niet via internet kunnen bestellen is toch wel heel bijzonder :-(

Vanmiddag mochten de kittentjes even buitenspelen:

Drie zilvertjers in de tuin

Jewel amuseert zich ook, ondanks dat ze niet altijd in de huiskamer kan, ook prima:

Jewel bij het vogelvoerhuisje op het dakterras

Donna wordt iedere dag mooier en haar zilver blijft heel behoorlijk van tint.

En over haar profieltje zijn we ook heel tevreden. Ze is nu ingeschreven voor de rasspecial in Fijnaart op 2 februari.

Maverick met zijn nakomelingen; Polgara en Peter Pan.

Ze zijn vast de schoonste kittens; ze krijgen wat wasbeurten hier.

Zondag is het zijn grote dag; de ontmoeting met zijn vriendinnetje Diva bij zijn nieuwe mensen in Bochum. 

Maverick vimdt dat hij er klaar voor is, in ieder geval schoon genoeg ;-)

Ze verstaan elkaar wel; samen nagelen is gezellig.

En natuurlijk even dollen.

Polgara in de bocht ;-)

Ze kan me zo lief aankijken en terugknipogen wanneer ik tegen haar praat. Af en toe praat ze zelfs een beetje terug. Zij is de vocaalste van het stel.

Samen met broerlief Peter Pan

Donna, nog helemaal van de wereld van het spinnend bij haar moeder mogen drinken. Haar oortje krulde ervan,

Hoe het verder met ze gaat

We krijgen de leukste en enthousiaste berichtjes over het wel en wee van het viertal dat al bij hun nieuwe mensen woont. Vooral gelukkig veel wel. Weinig wee. Alleen Pip had even een terugval maar met goede zorg was zij snel ook weer zoals ze hoorde te zijn.
Het trio hier volgt mij als zilveren schaduwtjes want omdat zij vanwege de melkklierontsteking niet meer bij hun moeder Lexie mogen drinken en Jewel daar ook niet meer aan doet, zoeken ze hun aandacht en knuffeltjes bij mij. Hun eetlust is weer vanouds. Ze krijgen ook geen Diarstop meer ondanks het feit dat hun ontlasting gisteren nog niet perfect was. Nu krijgen ze probiotica om hun darmflora te verbeteren.

Donna bij een heel dierbaar kerstornamentje. Dit belletje hing al in de eerste eigen kerstboom die ik ooit optuigde. Dat was op mijn klaslokaal in 1973 in Den Helder. Ik moet zeggen dat alle kittens zich keurig gedragen hebben, de vogeltjes zijn maar heel weinig verfomfaaid geraakt. Ik denk dat een echte boom een minder grote aantrekkingskracht heeft. 

De rest van de versiering bestond vooral uit vogeltjes en die hingen inderdaad wel eens ondersteboven.

Kunnen ze mooier en liever?

Qwibus is ook helemaal thuis.

Met zulke sloffen kan je je als kat niet laten kennen; muizensloffen.

Een soort kraambezoek. Wendy van Marley en Ruby, halfzusjes van Jewel, is bevriend geraakt met Mona en kwam dus even knuffelen met neefje Qwibus. Hij verleende graag zijn medewerking.

Morrison kan het inmiddels uitstekend vinden met de oom van de zilvertjes waar hij hier mee is opgegroeid. Buddha is de broer van Lexie. Ze verstaan elkaar al heel goed. Oma Gidget begint hem nu ook wat beter te accepteren. Hoe meer respect Morrison toont, hoe beter dit zal gaan.

Pip en Qizmo. Ik ben trots op ze! Jolanda heeft meteen een droogmachine gekocht en het stel poetst regelmatig hun tandjes met het kluiven aan een stuk gedroogde kipfilet.

Het leek net alsof ik ze een keurige opvoeding had meegegeven want ze deden niets met de kerstboom. Net als bij ons wekte het aftuigen hun interesse. Toch nog een kerstboomfoto. 

Geslaagd voor het knuffeldiploma.

Wij zijn gestart met de herintegratie van Jewel in de groep. Vanavond had ik haar met het film kijken en dit blog maken op mijn schoot. Wel een tuigje om en het lijntje om mijn pols om ongelukken te voorkomen. Ze heeft eigenlijk alleen die katten gezien waar ze altijd al mee in de huiskamer leeft. De anderen lagen allemaal te slapen. Alleen Shabanou kwam als andere kat even langs. Er werd wel even gegromd maar ik heb goede hoop dat dit gaat slijten. Met haar had ze geen echt conflict maar ik heb toen het fout ging gekozen voor geen extra risico en Shabanou ook apart gehouden. Of je nu drie of vier poezen apart moet houden. Met het ruilen gebruiken we meestal voor Jewel een transportmandje en daar is zij zo aan gewend geraakt dat ze uit zichzelf er al in gaat zitten als het ruiltijd is. Alleen waren we haar gisteravond vergeten. Net voordat we gingen eten had ik de katten geruild en Jewel even in haar mandje bij de klimboom gezet. Heeft ze zeker een half uur in dat mandje gezeten zonder een kik te geven! De schat.